Mnoge velike vođe imaju „orlovski“ nos. Abraham Linkoln imao je ovakav nos. Ali u Rimu takav nos bio je specifičan. Smatralo se da samo onaj ko ima ovakav nos, ima i predispozicije da bude vođa. U većini istorijskih knjiga koje sadrže i fotografije rimskih vođa zaista se ističe ta veličina i oblik nosa. Međutim, ako je suditi po većini članaka onda se može zaključiti da su i pored snažnog karaktera, što zaključujemo po njihovom nosu ipak bili poznati kao rasipnici, egocentrični, otvorenih ambicija prema tiranskoj vladavini i osjećaju nekontrolisane gladi za veličinom i moći.
Posebno me fascinira jedan rimski imperator, koji se danas smatra jednom od najmoćnijih ličnosti. Gaj Julije Cezar Avgust Germanik, poznatiji kao Kaligula, postaje rimskim imperatoro nakon Tiberija. Istorija ga prikazuje kao okrutnog i nepredvidivog vođu koji je ponovo uveo suđenja za izdaje i smrtnu kaznu. Veliki vođa odrastao je sa ženskim članovima svoje porodice nakon smrti oca, za kog je bio jako vezan i majke koja je umrla na zabačenom ostrvu od gladi nakon izgnanstva. Smatralo se da je počinio incest sa sestrom. Njegovo dalje odrastanje oslikavalo se u potiskivanju nagomilanog bijesa što je dalje vodilo do stvaranja psihološke traume. Sve njegove nagomilane emocije bile su iskaljene na drugima, pronalazeći put zadovoljstva u egzekuciji, mučenju i naravno neprestanim orgijama.
Da li je Gaj Julije imao „orlovski“ nos ostaje pitanje jer je nakon njegove smrti naređeno od strane Senata uništavanje svih njegovih statua.
Činjenica je da se svi oni sa orlovskim nosom opisuju kao ličnosti snažnog karaktera, vrijedni i dobri organizatori, jako tvrdoglavi i previše ambiciozni. Bilo kako bilo vjerujem da se ne bi htjeli porediti sa gaj Julijem ali ipak možda onaj ko prepozna svoj nos u ovoj priči ima u sebi, ako ništa bar Gaj Julijevu tvrdoglavost, snažan karakter ili čak predispozicije velikog vođe.